ترامپ با خروج از معاهده محیط زیستی پاریس، مصلحت جهانی را قربانی منافع‌اش کرد
خلاصه خبر : یک استاد دانشگاه ایالات متحده آمریکا گفت: بدعهدی آمریکا و خروج این کشور از معاهده محیط زیستی پاریس که بیش از ۱۹۵ کشور دنیا آن را پذیرفته‌اند به‌روشنی نشان داد که ایالات متحده آمریکا و ترامپ در این زمینه نقش خود را به‌درستی ایفا نکرده‌اند. درواقع ترامپ با خروج آمریکا از معاهده توافق آب و هوایی پاریس مصلحت جهانی را قربانی منافع نهادهای سرمایه‌داری کرد.
به گزارش حامیان بهداشت ایمنی محیط زیست به نقل از ایسنا، پروفسور دونالد براون – از پیشگامان مطالعه در خصوص تغییرات اقلیم – در شانزدهمین نت گپ یونسکویی که با موضوع اخلاق و تغییرات اقلیم دیروز (۳۰ اردیبهشت) برگزار شد، درباره تاثیرات تغییر اقلیم بر زندگی انسان گفت: این موضوع می‌تواند اثرات بسیار جدی بر زندگی مردم دنیا داشته باشد و باعث خشکسالی و یا سیل در آسیا و آفریقا شود.
وی با نگرانی از افزایش دمای زمین گفت: تغییر اقلیم یک تهدید بسیار جدی برای انسان‌ها است که می تواند به آواره شدن بیش از ۲۰۰ میلیون نفر بینجامد. درواقع این اتفاق کشورهای فقیر را نشانه خواهد گرفت چرا که آسیب‌پذیری آن‌ها بیشتر است.
پروفسور براون ادامه داد: چاره‌اندیشی درباره این موضوع بسیار اضطراری است. آب شدن ذخایر یخی دنیا یک تهدید جدی است که باعث افزایش گاز متان و در نتیجه گرم شدن زمین می‌شود و ادامه این روند می‌تواند زمین را با مشکلات اساسی رو به رو کند بنابراین باید تلاش شود که حداکثر ظرف ۲۵ سال آینده تولید گازهای گلخانه‌ای به صفر برسد تا زمین فرصت بازیابی خود را پیدا کند.
وی درباره مقایسه خطرات ویروس کرونا و تغییرات اقلیم با اشاره به کمرنگ بودن بازتاب تهدیدهای اقلیمی گفت: امروزه در تمام دنیا روزانه رسانه‌های مختلف اخبار کرونا را پوشش می‌دهند اما از خطر تغییر اقلیم غافل شده‌اند؛ موضوعی که حتی احتمال می‌رود باعث اپیدمی‌هایی همچون ویروس کرونا و یا شیوع سایر ویروس‌ها باشد.
این استاد دانشگاه ایالات متحده آمریکا درباره راهکارهای مقابله با تغییرات اقلیمی تصریح کرد: در این زمینه وجود یک نهاد بین‌المللی به‌شدت احساس می شود. ما در شرایط خطرناکی به سر می‌بریم که زندگی و آینده بشر را تهدید می‌کند. متاسفانه اخلاق در تغییرات اقلیم هنوز کاربردی نشده است. دانشمندان از دهه ٣٠ میلادی معتقد بودند که نگاه باید پیشرفت و توسعه به مسائل اقتصادی است اما امروزه با گذشت زمان، متوجه اثرات سوء تکنولوژی بر تغییرات اقلیم می‌شویم.
وی در ادامه با اشاره به اینکه مهمترین عامل برای ایجاد حساسیت اخلاقی در مورد تغییر اقلیم رسانه‌ها هستند و باید از ظرفیت آن‌ها به بهترین شکل ممکن استفاده شود، گفت: یکی از مشکلات اساسی در این خصوص اثرگذاری بنگاه‌های مالی و اقتصادی در تصمیم‌گیری سیاستگذاران است. واقعیت امر این است که ایالات متحده آمریکا و ترامپ در این زمینه نقش خود را به‌درستی ایفا نکردند و با خروج آمریکا از معاهده توافق آب‌وهوایی پاریس، مصلحت جهانی قربانی منافع نهادهای سرمایه‌داری شد. اساسا اداره کشورهای سرمایه‌داری مانند آمریکا، استرالیا و کانادا بر مبنای منافع کارتل‌های اقتصادی است. اسمیت – بیانگذار بازار آزاد – پیش از این هشدار داده بود که نباید دولت‌ها به دست سرمایه‌گذاران بیفتند، چرا که آن‌ها تنها به منفعت خود می‌اندیشند.
پروفسور براون با اشاره به اینکه در سال ۱۹۹۲ جرج بوش پدر (جورج هربرت واکر بوش) موافقتنامه درخصوص تغییرات اقلیمی را عملیاتی نکرد، گفت: در این باره دو نکته اساسی همواره باید مدنظر کشورهای پیشرفته و یا در حال توسعه قرار گیرد؛ اول عدم آسیب رسانی به دنیا و دوم رعایت انصاف و یا عدالت است که در توضیح آن باید گفت کشورهای ثروتمند ملزم به جبران ضررهای احتمالی وارده بر کشورهای آسیب دیده هستند.
در ابتدای این نشست دکتر احسان شمسی گوشکی – عضو کمیته ملی اخلاق زیستی و اخلاق در علم و فناوری کمیسیون ملی یونسکو ایران- درخصوص جایزه جهانی اخلاق در علم ابن سینا که در صد و شصد و ششمین شورای عمومی یونسکو که بالاترین نهاد تصمیم گیری در این سازمان است به تصویب رسید، گفت: جایزه اخلاق در علم تنها جایزه جهانی است که به ابتکار جمهوری اسلامی ایران و همکاری سازمان تربیتی، علمی و فرهنگی و آموزشی ملل متحد «یونسکو» از سال ۲۰۰۳، به نام دانشمند ایرانی شیخ الرئیس ابوعلی سینا نامگذاری شده است که باعث خوشحالی و افتخار ما ایرانیان است.
وی افزود: جایزه ابن سینا برای اخلاق در علم و فناوری به پیشنهاد و توسط جمهوری اسلامی ایران هر دو سال یکبار به افراد یا گروه‌هایی که در زمینه اخلاق در علم و فناوری صاحب پژوهش‌های علمی ارزشمند هستند، پس از رأی و نظر هیات داوران اهدا می‌شود.
بر اساس این گزارش، در تاریخ ۱۲ دسامبر ۲۰۱۵ در پاریس، قراردادی برای مقابله با تغییرات اقلیمی و باز شدن گره‌ها برای اقدامات علیه تغییر اقلیم و سرمایه‌گذاری در جهت اقتصادی کم کربن، مقاوم، انعطاف پذیر و پایدار توسط ۱۹۵ کشور مورد توافق قرارگرفت.
هدف اصلی این توافق جهانی جلوگیری از افزایش دمای کره زمین و ایجاد تلاش برای محدود کردن دما نسبت به سطح آن قبل از صنعتی شدن است. هدف بلندمدت توافق پاریس این است که دمای کره زمین تا پایان قرن به جای دو درجه، ۱.۵ درجه سانتیگراد افزایش یابد. کشورهای جهان در نشست پاریس پذیرفتند که برای دستیابی به هدف بلندمدت پیمان پاریس، هر پنج سال هدف‌های مربوط به کاهش حجم آلایندگی صنایع خود را بازنگری و اصلاح کنند.
